کد مطلب:129912 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:136
ارمیا از قربانگاه کربلا خبر می دهد
در سفر ارمیا آمده است:
فی هیوم ههو كاشلوا
فی نافلوا تسافونا عل ید نهر فرات
فی آكلا حیرب
فی سابعا
فی راوتا من دمام
كی زبیح لأدونای یهفا
تسفاؤوت با ایرتس
تسافون ال نهر فرات [1] .
در آن روز كشتگان در معركه می افتند
در نزدیكی نهر فرات
و نیزه ها و شمشیرها سیر و سیراب می شوند
از خون هایی كه در میدان نبرد جاری می گردد
به سبب كشتار رب الجنود در زمین واقع در شمال نهر فرات
متنی كه ارمیا از آن خبر می دهد، به روشنی كامل از قربانگاه طف در كربلای حسین (ع) پرده برمی دارد. تحلیل لغوی نشاندهنده ی سختی حوادث آن روز است. آنجا كه كشتگان در میدان نبرد می افتند: «كاشلوا فی نافلوا»؛ در شمال نهر فرات: «تسافونا علی ید نهر فرات». [2] .
آن گاه بر این نكته تأكید می ورزد كه شمشیرها و نیزه ها از خون هایی كه در میدان نبرد می ریزد سیر و سیراب می شود: «فی آكلا حیرب فی سابعا فی راوتا من دمام»؛ و بار دوم اشاره می كند كه این كشتار در شمال نهر فرات اتفاق می افتد: «تسافون ال نهر فرات». اینكه ارمیا از سقوط شهیدان و سیراب شدن شمشیرها از خون آنها در زمینی واقع بر نهر فرات خبر می دهد به روشنی دلالت دارد بر اینكه آن سرزمین كربلا است. چرا كه عبیدالله زیاد چون عمر سعد را در رأس سپاه فرستاد، در جایی در كنار فرات به نام كربلا به حسین برخورد؛ [3] پس او را از آن منع كردند و میان او و آب حایل گشتند. این دو متن و اخباری كه درباره ی حوادث كربلا و پیش آمدهای سیدالشهدا (ع) در آنها آمده است، با آنچه از رسول
خدا (ص) و ائمه (ع) درباره ی مظلومیت حسین (ع) و اشاره به قتل وی در دوران كودكی اش نقل شده است مطابقت دارد. [4] .
فی هیوم ههو كاشلوا
فی نافلوا تسافونا عل ید نهر فرات
فی آكلا حیرب
فی سابعا
فی راوتا من دمام
كی زبیح لأدونای یهفا
تسفاؤوت با ایرتس
تسافون ال نهر فرات [1] .
در آن روز كشتگان در معركه می افتند
در نزدیكی نهر فرات
و نیزه ها و شمشیرها سیر و سیراب می شوند
از خون هایی كه در میدان نبرد جاری می گردد
به سبب كشتار رب الجنود در زمین واقع در شمال نهر فرات
متنی كه ارمیا از آن خبر می دهد، به روشنی كامل از قربانگاه طف در كربلای حسین (ع) پرده برمی دارد. تحلیل لغوی نشاندهنده ی سختی حوادث آن روز است. آنجا كه كشتگان در میدان نبرد می افتند: «كاشلوا فی نافلوا»؛ در شمال نهر فرات: «تسافونا علی ید نهر فرات». [2] .
آن گاه بر این نكته تأكید می ورزد كه شمشیرها و نیزه ها از خون هایی كه در میدان نبرد می ریزد سیر و سیراب می شود: «فی آكلا حیرب فی سابعا فی راوتا من دمام»؛ و بار دوم اشاره می كند كه این كشتار در شمال نهر فرات اتفاق می افتد: «تسافون ال نهر فرات». اینكه ارمیا از سقوط شهیدان و سیراب شدن شمشیرها از خون آنها در زمینی واقع بر نهر فرات خبر می دهد به روشنی دلالت دارد بر اینكه آن سرزمین كربلا است. چرا كه عبیدالله زیاد چون عمر سعد را در رأس سپاه فرستاد، در جایی در كنار فرات به نام كربلا به حسین برخورد؛ [3] پس او را از آن منع كردند و میان او و آب حایل گشتند. این دو متن و اخباری كه درباره ی حوادث كربلا و پیش آمدهای سیدالشهدا (ع) در آنها آمده است، با آنچه از رسول
خدا (ص) و ائمه (ع) درباره ی مظلومیت حسین (ع) و اشاره به قتل وی در دوران كودكی اش نقل شده است مطابقت دارد. [4] .
[1] العهد القديم، سفر ارميا، 10، 6: 46، ص 782 «اصل العبري».
[2] العهد الجديد، ص 406، 311، 226.
[3] اهل البيت في الكتاب المقدس، ص 118 - 113.
[4] اهل البيت في الكتاب المقدس، ص 118-113.